بهرام سارنگ متولد ۱۳۳۰ در میانه بود و با موسیقی از طریق برنامه گل های رادیو آشنا شد.
او در ۱۳سالگی به آموختن ویولن پرداخت و همزمان، با مقدمات تئوری موسیقی آشنا شد، ۱۵ ساله بود که نخستین اجرای آواز در صحنه را تجربه کرد و در ۱۷ سالگی آوازش از رادیو تبریز پخش شد.
سارنگ، در سال ۱۳۵۰ به تهران آمد و ردیف های آواز را از محمود کریمی و اسماعیل مهرتاش فراگرفت و در سال ۱۳۵۶ آواز او از رادیو ایران پخش شد.
از سال ۱۳۶۷ همکاری خودرا با انجمن موسیقی ایران و واحد موسیقی رادیو و تلویزیون و گروه های موسیقی آغـاز كرد و کنسرت های فراوانی را در ایران و خارج از کشور برگزار کرد.
از آثار منتشر شده این هنرمند می توان به آلبوم های «سرگشته» با آهنگسازی رضا شفیعیان، « شرح شوق» و « درگاه جمال» با آهنگسازی مهرداد دلنوازی، «حال دل» مهدی ستایشگر، «روح سنتور» با تنظیم اسماعیل تهرانی اشاره كرد.